Brief aan ons Toontje – 2 jaar al!

Pinkstermaandag 1 juni 2020 

Liefste Toontje, 

Het lijkt wel alsof het gisteren was dat we je voor het eerst konden bewonderen op die zalige Pinkstermaandag in 2018. Papa en mama werden instant verliefd. Voor het eerst snuffelen aan die weelderige zwarte haartjes. Wat ruiken baby’tjes toch heerlijk. Je ieniemienie teentjes en vingertjes kietelen en je voorzichtig knuffelen. Superspannend want je was nog zo klein en frêle. Nu ben je al een flinke kerel van twee. En wat voor één. Met jouw charmes pak je iedereen moeiteloos in, mijn kleine Casanova. Je weet verduiveld goed wat je wil en hoe je er moet geraken. Als expert in gebarentaal moet je er nog niet veel woorden aan vuilmaken. Je bent nu al groot genoeg (exact 92,5 cm volgens de laatste meting en 12,7 kg droog aan de haak) om de meeste deuren open te krijgen. Help! Dat is niet altijd handig als mama op het toilet zit of als we niet direct van plan zijn om op te stappen. 😉 

Wanneer we je laten doen, ziet je favoriete dagprogramma er ongeveer zo uit: 

• ’s Morgens gaan we langs het spoor naar de bakker en halen we een lekker vers brood dat we samen gezellig opsmullen. Jij wil tegenwoordig altijd een stukje vlees, een drinkyoghurtje en druifjes in vier. Soms snoep je mama’s havermout af. Wanneer de bokes bijna op zijn, hou je papa goed in het oog. Als een echte badmeester veer je recht uit je stoel en wijs je naar het speculaasje dat hij stiekem heeft verstopt. Je doet verwoed teken dat hij het moet delen met jou en meestal heb je succes. Dat komt zeker en vast door die Bambi-oogjes. 
   
• Na een beetje spelen (soms maak je nog een extra ontbijtje klaar in je keukentje), ga je onze schoenen halen en maak je ons duidelijk dat het hoog tijd is om naar de treinen te gaan kijken. Dan stappen we langs het kleine graspaadje (waar eerst de kippen hun gras moeten krijgen) verder naar de geitjes en Eba de ezel, … Als we daar al geraken, want wanneer het belletje rinkelt, moeten we spurten om de slagbomen naar beneden te zien gaan. Pure magie! Wanneer we een stuk of vier treinen hebben zien voorbijrazen, is het tijd om terug te gaan. 
   
• We maken samen een grote wandeling terwijl je instructies geeft vanuit de buggy en we passeren eens langs de moeke en de voke om “de duiven te zien vallen”. Voke is altijd wel ergens mee bezig en dat vind jij reuze interessant. Werken, werken, werken! Leuk dat je zo’n handige voke hebt met zoveel “gerief.” Dit is ook vaak het moment waarop koekje nummer één wordt verorberd.  

• Natuurlijk moet je ook eens in Bevel passeren. Jij kent perfect de weg en daarvan mogen we niet te veel afwijken om een welgemeend protest te voorkomen. Na enkele dikke knuffels moet er naar het cd’tje geluisterd worden. Jij mag op het knopje duwen en hopla, daar klinkt jouw lievelingsliedje “In een klein stationnetje”. Enthousiast doe je de gebaren mee of zak je door je knietjes om mee te dansen. Jouw dansjes zijn super schattig! Vervolgens zoek je enkele klassiekers uit het boekenrek (meestal zijn het de toppers: Het zoekboek van Hopla, Dikkie Dik die het vogeltje niet mag pakken of Kareltje die met zijn papa naar de winkel gaat) en kruip je gezellig bij oma op de schoot.  

• Daarna is het hoog tijd om aan het werk te gaan. Als een ware ploegbaas geef je instructies. Opa moet koffiezetten en oma moet je pakken zodat je het hele proces van dichtbij kan volgen. Bravo klap je vol trots in je handjes. Daarna moet er gepoetst worden. Je haalt de kleine bezem en je geeft de grote bezem en het blik aan de eerste de beste die je tegenkomt. Als een dirigent in de dop maak je ons duidelijk dat het liedje “de bezem, de bezem, wat doen we ermee” gezongen moet worden. Daarna valt jouw oog ook op de plantjes en ga je de grote en de kleine gieter halen. Jij weet alles perfect staan bij opa en oma. Als je ziet dat opa zijn bril neemt, ben je niet te stoppen want dat betekent dat het tijd is voor de computer. Opa neemt je op schoot en zet enkele filmpjes op die jullie allebei graag zien. Meestal zijn eerst de Italianen aan de beurt: de Italiano Vero, La banda della musica, … waarna we naar het wilde westen gaan met het filmpje van de trein. Eigenlijk is dat dus gewoon Vaya con Dios met Nah Neh Nah in een alternatief clipje, maar het feit dat die stoomtrein en de paarden erbij komen, is de voornaamste reden dat je fan bent. 
   
• Tegen etenstijd gaat het richting kastdeur, tover je een pak pasta tevoorschijn en wijs je naar de pottekes en het vuur. Als jouw op-één-na-oudste nichtje Celien ook ten tonele verschijnt, maak je haar duidelijk dat ze een eitje moet bakken en ben je zo galant om haar panneke alvast klaar te zetten: een echte gentleman. 

• Een dutje doe je het liefst thuis want je geniet er nog altijd van om ’s middags te knuffelen bij mama en melkje te drinken. Wanneer je oogjes zwaar worden, legt mama je in bedje en draai jij je op je zijtje. Als papa je in bed legt, is dat een ander verhaal en moet hij eerst even mee in het grote bed gaan liggen. Je hebt papa al eens in slaap gekregen zo. 😉 Meestal word je wakker met een klein kneutje en ga je rechtstaan of kruip je in het grote bed terwijl je in je slaapzakje wacht tot je eruit gepakt wordt. Heerlijk zo’n slaperig snoetje en pluizig kopje haar uit bed nemen dat knuffelend als een koala zijn armpjes rond je nek slaat.  
   
• Tijd voor fruit. Als het zonnig weer is picknicken we gezellig buiten. Jij bent een echte fruitboer dus dat is heel fijn om je te zien smullen. Wanneer je eet lijk je op een echt roofdier. 

• Een fietstochtje is altijd goed, maar het moet vooruitgaan want anders durf je al eens de fietsketting onder handen te nemen. Die grijpgrage handjes toch he. Van het smeer trek jij je niet veel aan, maar wanneer die handjes gewassen moeten worden, is er toch wat protest. Papa kent een leuk toertje langs de Kleine Nete naar de waterskiërs in Viersel. Jij zit achterop bij hem in het stoeltje en af en toe durf je eens in zijn poep te knijpen of hem te aaien. De rollende wielen van de fiets vind je ook superinteressant. Door de velden komen we langs een hele beestenboel: schaapjes, paarden, koeien, … Je geeft je ogen de kost. Als we geluk hebben wordt er net een boot verscheept in de sluis. Als ons toertje langs de Achterbist gaat, maak je ons heel duidelijk dat je maar al te goed weet dat ze daar aardbeitjes verkopen. 

• ’s Avonds vind je het fijn om eventjes tv te kijken (juf Roos en Gijs zijn blijvers, de Teletubbies, Thomas de trein of Shaun het schaap zijn tegenwoordig toppers) of mee te helpen met het eten. Je kan al erg goed de tafel dekken en patatten in de spoelbak kieperen. Groentes eten gaat de laatste maanden een beetje minder goed, maar we houden vol en blijven ze aanbieden. Uiteindelijk komt dat toch ook weer goed. Vlees en vis worden praktisch nooit geweigerd. 😉 

• Jij bent nog steeds geen grote fan van slapen, dus dat moment probeer je zo lang mogelijk uit te stellen. Wanneer het dan toch tijd is voor “het kleine gele broekje” (jouw pyjama’ke van Woody dat je kreeg van meter Veerle), dan val je liefst in slaap in het grote bed van papa en mama. Kuikentje in het nest! Liefst heb je ook heel “de club” dicht bij jou en moet papa toch ook eventjes erbij komen liggen om jouw dagje te overlopen. Supergezellig zo knuffelen, maar stiekem hoopt mama dat het in de toekomst toch nog een beetje vlotter kan. 

Kortom, wat ben jij in die twee jaar al een knappe jongen geworden. Je kan al zo goed zelf spelen en je hebt zoveel leuke ideetjes. Wanneer we “kiekeboetje” doen moet je altijd superhard lachen en wijs je waar we ons moeten verstoppen. Je bent verzot op leuke stokjes zoeken om te tekenen in het zand. Het is een plezier om met jou bezig te zijn en je goed te leren kennen.
Groei, ontdek en geniet lieve schat x 

Papa en mama houden superveel van jou, kleine jongen!