Natuurlijk ouderschap in de praktijk: onze borstvoedingshistorie

Ik gaf iets meer dan twee jaar borstvoeding aan ons Toontje. We legden samen een prachtig parcours af dat gepaard ging met ups and downs. Dit is onze borstvoedingshistorie. 

Realistische doelen

Toen ik zwanger was en stiekem ook al ervoor was ik ervan overtuigd dat ik borstvoeding zou geven. In mijn familie is het zeker niets abnormaals. Mijn moeder deed het, mijn zus en schoonzussen. Toch was ik voorzichtig, want je hoort verschillende verhalen: “Het is pijnlijk, ik had niet genoeg melk, ik ben gestopt door terugkerende borstontstekingen, de melk kwam niet op gang, ik was het beu, ik moest al snel terug gaan werken, de baby hapte niet goed aan, …” Ik stelde mezelf heel veel vragen. Hoe meer ik erover opzocht, hoe sterker ik ervan overtuigd werd om het te proberen. Om de lat niet te hoog te leggen, vormde ik in mijn hoofd een stappenplan. Elke stap erbij was weer een plus. 

1. Colostrum geven: de allereerste melk ook wel gekend als vloeibaar goud of de eerste vaccinatie.
2. Enkele weken proberen om te zien of alles goed op gang komt.
3. Borstvoeding geven gedurende mijn zwangerschapsverlof.
4. Voltijds werken en borstvoeding combineren. Help?
5. Op naar zes maanden exclusief. 
6. Kijken waar we uitkomen.

De eerste weken

Toen ons lentekindje geboren werd brak het spannende moment aan: hem voor de eerste keer aanleggen, voor de eerste keer borstvoeding geven. Toontje lag in mijn herinnering vrijwel onmiddellijk bij mij te drinken. Het was zo mooi en krachtig en het voelde zo natuurlijk aan. Ik werd overspoeld door een stortvloed van emoties. De oxytocine deed goed zijn werk. Ik was zo blij dat ik hem dit al kon schenken. Die eerste dagen was ik vrij onzeker en kon ik de hulp van de vroedvrouwen goed gebruiken. Het deed soms best pijn en er verschenen kleine korstjes op mijn uiterst gevoelige en onervaren tepels.

Na enkele dagen werd ik ’s nachts wakker van de stuwing. De melkproductie kwam op gang en mijn borsten voelden pijnlijk vol. Onze kleine baby dronk regelmatig, maar natuurlijk nog niet zo veel. Na een paar dagen was dit ook alweer gepasseerd en begon alles veel vlotter te verlopen. Toontje dronk goed en was een contente baby. Weer een stap vooruit want elke druppel extra is een cadeau voor je kleintje.

Op naar de volgende mijlpaal: zes maanden exclusief

Naarmate het einde van mijn bevallingsverlof in zicht kwam begon ik te panikeren. Ik was er nog helemaal niet klaar voor om onze kleine jongen achter te laten ook al wist ik dat hij bij de grootouders in goede handen zou zijn. Ik wou ook helemaal niet stoppen met de borstvoeding. Het ging steeds beter en ik begon er zelf van te genieten om dat kleine kereltje in mijn armen te houden, hem te voeden en te troosten.  Ik wou een volgende mijlpaal bereiken: zes maanden exclusief borstvoeding geven. Door de boeken die ik las zoals Het Grote Borstvoedingsboek en de Facebookgroep van La Leche League.

Leren kolven

Omdat borstvoedingsverlof volledig onbetaald is en het moet aansluiten op je bevallingsverlof heb ik dit na lang twijfelen toch niet genomen. Ik begon daarentegen alles op te zoeken over kolven. Ik had al een kolfapparaat van het ziekenfonds, maar met dat maxi-apparaat durfde ik niet mee over straat te lopen. Daarom investeerde ik in een goed elektrisch kolfapparaat (Medela Maxi Swing) en een kolfbeha zodat ik mijn handen vrij had.

Na een paar keer oefenen lukte het steeds beter om genoeg melk te kolven. Het was in het begin een gek gevoel, maar het wende snel. Zo begon ik een voorraadje aan te leggen in de vriezer zodat ik toch een tijdje kon overbruggen moest mijn productie ineens pijlsnel naar beneden gaan. 

Terug gaan werken en kolven

Het grote moment was aangebroken. Ik ging terug aan de slag en Toontje was intussen 16 weken. Achteraf gezien was ik er op dat moment mentaal niet klaar voor. Ik keek er tegenop en voelde me een slechte moeder die haar baby’tje in de steek liet. Dat heeft toch een paar maanden geduurd voor ik van dat rotgevoel vanaf was. Die periode gaf de doorslag om het bij een tweede kindje anders aan te pakken. We hadden geoefend met flesjes afgekolfde melk, maar Toontje wou in het begin niet van een flesje drinken wanneer ik in de buurt was.

De eerste dagen waren superspannend, want ik vreesde dat hij ook bij oma kuren ging verkopen. Gelukkig lukte het wel door de houding aan te passen. Ik gaf ’s ochtends nog borstvoeding en kolfde ’s middags tijdens de pauze in een vrij lokaaltje zonder ramen aan de kant van de gang waarvan ik de deur op slot kon doen. Een paar dagen in de week nam de juf orthodoxe godsdienst daar haar intrek en ze stond er vaak op om daar effectief te blijven tijdens de middag, waardoor ik mij er moest overzetten om te kolven “met publiek”. Een beetje gênant allemaal, maar eens je bevalt ga je over lichamelijke grenzen heen. Dat heb ik aan den lijve ervaren. Meestal zat ik daar dus aan een bureautje met een rode balpen en een stapel boeken die verbeterd moesten worden.

De borstontsteking

Na een zestal maanden werken merkte ik dat ik de rode, harde plekken op mijn rechterborst niet meer weggemasseerd kreeg. Ik probeerde Toontje genoeg aan te leggen wanneer we thuis waren en meer die pijnlijke borst aan te bieden, maar op een dag stond ik op met een rotslecht gevoel. Ik ging werken, maar moest uiteindelijk met koorts naar huis omdat ik niet meer goed op mijn benen kon staan. Het verdict bij de dokter was duidelijk: mastitis oftewel een ontsteking aan mijn rechterborst. Ik mocht een paar dagen thuisblijven en kreeg ook medicatie voorgeschreven. Dit heeft gelukkig goed geholpen en sindsdien heb ik het nooit meer voorgehad. 

Het kolven heb ik uiteindelijk het ganse schooljaar volgehouden. Ondertussen was ons Toontje galant een jaar gepasseerd. Ik was niet van plan om nog langer overdag te kolven, want tijdens het groot verlof kon hij praktisch altijd live drinken. Ik merkte wel een afname in mijn productie naarmate Toontje meer vaste voeding ging eten. Dat zag ik vooral in de hoeveelheid die ik kolfde. Tussen mijn twee borsten was er ook een groot verschil. Mijn rechterkant was duidelijk veel productiever dan mijn linkerkant. 

De foto van dit flesje dateert van de eerste maanden kolven. Op het einde was het niet altijd eenvoudig om voor voldoende melk te zorgen. Gelukkig had ik een voorraadje in de vriezer aangelegd voor momenten waarop ik wat minder kon kolven.

Twee jaar en een klets

Uiteindelijk heb ik iets meer dan twee jaar borstvoeding gegeven, waarvan ook een lange periode met nachtvoedingen. Officieel hebben we dus de WHO-norm behaald en behoor ik dus bij de club van de langvoeders. Dat had ik echter nooit durven dromen toen we eraan begonnen.

Wanneer ik zwanger werd van ons tweede kindje heb ik nog even geprobeerd, maar door de hormonen die door mijn lijf raasden en de vermoeidheid van die eerste weken was er echt niet veel melk meer. Ik had er zelf ook geen puf meer voor om dat verder te stimuleren. Onze momentjes werden meer knuffelpartijen en Toontje had er gelukkig vrij snel vrede mee. Hij heeft het bij momenten wel gemist en had er soms verdriet van, maar dat konden we liefdevol opvangen door hem veel aandacht en liefde te geven. 

Omdat ik gedurende deze periode wel wat ervaring heb opgedaan wil ik graag mijn tips delen in een volgende post. 

Liefs, Annelies x

Hoe staan jullie tegenover borstvoeding? Hebben jullie hier positieve ervaringen mee of anders?