Februari is typisch de maand waarin het bij mij echt begint te kriebelen om nog eens onze koffers van onder het stof te halen. Inpakken met de nodige “stresskes” en uitpakken is een noodzakelijk kwaad, maar ik hou van het tikkeltje onvoorspelbaarheid dat reizen met zich meebrengt. De gezonde spanning en het zalige gevoel als je eenmaal vertrokken bent, in de auto “losgehen” op heerlijke foute muziek gewapend met een groot blik zelfgebakken havermoutkoekskes (of iets minder ambitieus bij gebrek aan tijd), de verhalen die naar boven komen als je met je reisgenoten praat die je leerde kennen op de luchthaven, de verrassing achter elke bocht, de beloning na een stevige klim, de kleuren van wat wel een andere wereld lijkt, …
“So much of who we are is where we have been”
William Langewiesche
Als klein meisje was ik helemaal verslingerd aan Suske en Wiske en nu nog steeds fan van Kiekeboe. Wat wou ik graag mee met de teletijdmachine. Uiteraard was ik in mijn dagdromen ook helemaal gekleed in de tijd van toen en natuurlijk liep het avontuur altijd goed af. Maar het allerliefst werd ik mee op sleeptouw genomen door Fanny en co, maar dan met iets minder problemen en onbetrouwbare loverboys.
Heimwee naar vroeger
Het buitenland is voorlopig en spijtig genoeg nog volkomen onbereikbaar voor de meeste mensen. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat we deze situatie nooit meer voorhebben in de toekomst. Daarmee wil ik uiteraard niet egoïstisch klinken door te zeggen dat het me alleen om die reizen te doen is hoor. Maar omdat ik veel tijd heb om na te denken en van tijd tot tijd een fotoboek vastneem of door onze digitale fotoarchieven scroll overvalt me wel eens het gevoel van omgekeerde heimwee. Heimwee naar de tijd dat je kon gaan en staan waar je wou. Vandaar een nostalgische blog met reizen die ik heel bijzonder vond en een beetje dromen van reizen die ik ooit wil maken.
Reizen die ik nog eens zou willen overdoen
1. Onze huwelijksreis naar de USA
Een topper van formaat in het toenmalige Trumpiaans Amerika. We verdeelden onze reis in drie grote delen. Part 1: met de auto toeren door het westen: California, Arizona, Utah en Nevada, part 2: met de auto door Florida en part 3: het oosten met een bezoek aan Washington DC en New York. Amerika is zo prachtig en divers, dat ik er zeker nog eens naar terug wil.
Na verschillende hotspots zoals o.a. The Walk of Fame in Hollywood, Griffith Observatory Center en Santa Monica Beach bezocht te hebben begon onze roadtrip. De weg bracht ons langs Joshua Tree National Park, langs Kingman en het verlaten goudzoekersdorpje Oatman in Arizona met zijn burro’s (wilde ezeltjes). We reden langs de Barringer Crater, het magnifieke Monument Valley en The Mexican Hat in Utah. Ook Antelope Canyon stond op het programma, maar daarvoor moeten we nog eens terug komen, want door hevige onweders in de nabije omgeving werd het niet veilig geacht door de plaatselijke Navajo gidsen om het te bezoeken. Spijtig, maar weeral een reden te meer om ooit eens terug te keren.
“Uren in de auto zitten verveelt niet, want je rijdt door zo’n magnifieke landschappen dat je er nooit op uitgekeken raakt.”
Na nog veel neer natuurschoon zoals: the Horseshoe Bend, the Sunset Crater Volcano en the Grand Canyon kwamen we in the glitter and glamour van Las Vegas. Na deze madness trokken we terug de woestijn in richting Death Valley om verkoeling te zoeken in June Lake en Yosemite National Park. In Old Sacramento lieten we aangepaste huwelijksfoto’s nemen en toen ging het richting San Franciso, Silicon Valley en het prachtige Monterey. Afsluiten in het wilde westen deden we met een bezoekje aan Morro Bay en Santa Barbara.
In Florida bezochten we o.a. Cape Canaveral, Miami en gingen we op zoek naar alligators in de Everglades. We maakten ook een tussenstopje bij Mickey en Minnie in Walt Disney World Orlando. Van Washington D.C. vlogen we naar New York en wat me daar het meest is bijgebleven is een fantastisch concert in The Jazz Standard met een bord overheerlijke ribbekes.
2. Op verjaardagstrip naar Rome
We zijn allebei augustuskinderen (10 dagen verschil en iets meer jaren) en dus deden we onszelf een leuke citytrip naar het zomerse Rome cadeau. Ik was er nog nooit geweest, dus dat was ook mooi meegenomen. Romantiek ten top, veel cultuurschoon en lekker eten. Meer moet dat niet zijn.
3. Op babymoon naar Tenerife
Om de komst van onze eerste kapoen te vieren en ons wat te verwarmen tijdens de winterprik gingen we tijdens het krokusverlof op babymoon naar Noord-Tenerife. Alex Agnew had hetzelfde idee met vrouw en dochter, maar hij stapte een halte eerder af. Het noorden van Tenerife is minder toeristisch en gevarieerder qua natuur en dat vinden wij dan weer top. Een zonneklopper ben ik niet, maar carnaval kunnen vieren met bolle buik op een strand aan de Atlantische oceaan was echt genieten.
4. Op babymoon naar Zwitserland
Ik las op de blog van Annelies Beleeft over hun familiereis naar Sankt-Moritz. We voelden het kriebelen en waren fijn verrast dat je dus als zwangere één keer een volledige korting krijgt. Ik kon dus gratis (kost en inwoon) mee mits attest van de dokter. Het doet er zelfs niet toe of je bij de CM bent of niet. Aangezien ons Nilske op komst was en we uiteindelijk naar een groene reiszone trokken (jawel, de coronamiserie gooide eventjes roet in het eten), konden we in augustus volop genieten van het Zwitserse natuurschoon. Als ware Heidi en Peter flaneerden we tussen de koeien op de Alpenweides en smulden we van de overvloedige buffetten. Toontje was onder de indruk van de sneeuw, de hoge bergen, de kabelbaantjes en de rode treintjes. Een topvakantie voor gezinnen met jonge kinderen en een prachtige locatie voor iedereen die van wandelen houdt.
5. De republiek Ierland doorkruisen en op ontdekking in Noord-Ierland
Ik ben al twee keer naar de Republiek geweest en één keer naar Noord-Ierland en wat een prachtige bestemming is dat toch. Van het folkmekka in Doolin reisde ik met Bootz (de jongerenafdeling van Anders Reizen) naar The Aran Islands en Galway. Een busje bracht ons naar The Wicklow Mountains ten zuiden van Dublin en het mysterieuze Glendalough met zijn ruïnes.
Zwaar onder de indruk van de muziek en al die prachtige wandelingen boekte ik terug een reis naar het noorden. Ook hier was de mix tussen cultuur en natuur weer om je duimen en vingers van af te likken. Ik heb de serie Game of Thrones niet gevolgd (oeps?) maar er is heel veel in Noord-Ierland gefilmd. Terecht, want ook dit deel van het eiland is een pareltje.
Reizen met een groep mensen die je niet op voorhand kent is spannend, maar het viel telkens heel goed mee. Je bent helemaal in de sfeer, de gids is een jeugdige, maar toch ervaren reiziger en je weet op voorhand waar je allemaal naartoe gaat. Als je het echte avontuur opzoekt dan reis je misschien liever in je eentje, maar dat vind ik dan weer te spannend want ik verkies een reisgezelschap. Het zou fijn zijn moesten mijn drie jongens ook ooit eens mee willen om het zuiden van het eiland te verkennen.
Toekomstmuziek
Er staan nog veel bestemmingen op mijn lijstje. In België zelf wil ik ook nog veel zien, maar dat laat ik nu even buiten beschouwing. Dit zijn er alvast enkele waarvan ik bij wegdroom.
Europa
- Scandinavië verkennen met de wagen. Op het programma: de viking uithangen in Denemarken en kattenkwaad uithalen met Pippi Langkous en Nils Holgersson in Zweden. Geheel toevallig heet onze jongste telg ook zo. Maar dat is net zoals de superschaatser Nils van der Poel een toevallige naamgenoot en geen vernoeming naar.
- Nog meer Scandinavisch plezier in IJsland waar we tussen de geisers de elfen gaan groeten en Noorwegen waar we onze mond laten openvallen als we die magnifieke fjorden nu eens in het echt kunnen aanschouwen.
- Oostenrijk om mijn innerlijke Maria te vinden en “al Sound of music – gewijs” over de Edelweissjes en die levende heuvels te zingen. Het historische Wenen en ons verbroerderstadje Güssing staan ook op het programma. Normaal gezien gingen we er vorige zomer met de harmonie naartoe, maar je-weet-wel-wat stak weer stokken in de wielen.
- Een echte Jane Austen trip in het Zuid-Oosten van Engeland met high tea, rozenhofkes en een hoedje op m’n hoofd.
- Griekenland, want daar ben ik dus ook nog nooit geweest en als geschiedenisliefhebbers is dat toch wel een must see.
- Op Donau cruise richting Boedapest, Bratislava en Wenen, hoewel ik nu niet goed weet of een cruise wel zo’n goed idee is met die “horrorcoronaschepen” van vorig jaar.
- …
Ietsje verder weg
- Hawaii! Ik weet niet hoe het komt, maar om de één of andere reden wil ik echt eens heel graag naar The Aloha State. Het is ver, maar het is prachtig en totaal anders als hier.
- Hossen door de Canadese bossen met hopelijk niet te veel beren in ons kielzog en een hele bucketlist van National Parcs in The USA afwerken. Hallo daar Yellowstone! Anderzijds spreekt het diepe zuiden met staten zoals Tennessee en Louisiana mij ook aan. Roel is al vaak in Atlanta geweest voor zijn werk en van daaruit richting country- en folkwereld gereden.
- Australië en Nieuw-Zeeland zijn nog completer onbereikbaar dan Atlantis op dit moment maar je m’en fous, want ik wil dolgraag mijn man kussen onder de sterrenhemel bij Uluru en mij eventjes zo gracieus als Arwen van LOTR wanen in het verre Zeeland, hoewel het nabije Zeeland ook wel een toplocatie is om even uit te waaien.
- Zuid-Afrika met al zijn natuurschoon… smelt!
- Argentinië in het zuiden en de Macchu Picchu in het noorden van Zuid-Amerika. Toen De Mol in Zuid-Amerika was, werd ik weer helemaal verliefd op die bewegende postkaarten op ons scherm.
- …
“Once a year go some place you’ve never been before.”
Dalai Lama
En wat met de kinders?
We moeten niet aftellen tot we allebei op pensioen zijn, want dat is flauw en ronduit deprimerend. Wanneer is dat trouwens? We hoeven niet te wachten tot de jongens uit huis zijn om een keertje wat verder te gaan. Ik zie het volledig zitten om met hen wat verder te gaan dan pakweg de Provence. Natuurlijk is het daar ook heel fijn, maar ik wil niet altijd naar hetzelfde stukje op aarde. Is dat egoïstisch? Hebben die kinderen daar dan wel wat aan? Natuurlijk wel! Ik ben ervan overtuigd dat ze zich sowieso kunnen amuseren als je er rekening mee houdt. Het is maar net hoe je er zelf tegenover staat, hoe je je verwachtingen bijstelt en hoe relaxt je kan zijn met je kroost. Er is zoveel moois te beleven er zijn genoeg gezinnen die het er al op gewaagd hebben om hun kinderen mee in hun avonturen te betrekken.
Zo is er een meisje uit één van mijn klassen (ambulante juf, weet-je-nog?) met haar ouders en grotere broer tijdens het schooljaar enkele maanden naar Madagascar gegaan om zich daar in te zetten voor een plaatselijk project. Twee jaar geleden was dat namelijk nog geen enkel probleem. Toen ze terug was, vertelde ze honderduit over hun werk en avonturen. Het was duidelijk een positieve en levensveranderende ervaring voor haar, hoewel ook niet alles over rozen liep. Geen idee of zoiets voor ons is, maar ik vind het heel inspirerend dat gezinnen in het bijzonder zoiets aandurven.
“When you travel with children, you are giving them something that can never be taken away… Experience, exposure and a way of life.”
Pamela T. Chandler
Wordt reizen moeilijker en duurder in de toekomst? Misschien. Maar wat we niet weten, daar kunnen we ons onmogelijk te veel zorgen over maken he. Mooie avonturen en belevenissen lonken en ik wens ze iedereen toe!
Liefs, Annelies x
PS: Alvast mijn oprechte excuses voor het doorgeven van de reiskriebels!
Knoeien en groeien 