Brief aan ons Toontje – We hebben wat te VIER-en!

1 mei 2022

“Wanneer ben ik jarig? Wanneer is het de mei maand? Ben ik morgen jarig?” klinkt het al enkele weken of zeg maar liever maanden. Elke keer wanneer er iemand van onze familie jarig is vraag je je af wanneer het nu eindelijk jouw beurt is. Maar je hebt gelijk, we hebben wat te VIER-en binnenkort. Onze grootste kapoen is bijna 4! Dat wil zeggen dat we na twee somberdere jaren de lang beloofde “Antonio’s pasta party” kunnen organiseren. De diertjespasta staat al gereed en de instructies voor het dessert heb je ook al gegeven: aardbeitjes, ijs, cakejes met regenboogversiering en chocoladetaart met kaarsjes. Fingers crossed! Ik vind het fijn om deze traditie voort te zetten en ik hoop dat je het later leuk vindt om terug te lezen, dus daarom stuur ik je weer een brief vol “typische Toontjesdingen”.

Wat mij heel sterk opvalt is dat je het laatste jaar zo open gebloeid bent. Heerlijk is dat! Je bent een echte kleuter geworden met een babbeltje om U tegen te zeggen. We hebben leuke gesprekken en jouw verbeeldingskracht maakt het vaak een feestje om naar je te luisteren. Daar schreef ik al eens iets over in kleuterklap. Het is soms niet te begrijpen dat mijn “kleine claimer” die als baby en peuter letterlijk aan mama plakte als een klein koalabeertje nu een hele uitleg durft te doen tegen vreemden.

Dat kleuterhartje van jou gaat nog steeds sneller slaan bij het zien van lopende banden, chocolade, graafmachines met rupsbanden en het knuffelkuikentje. Als mensen je daarover aanspreken dan zijn we vertrokken. Het was heel mooi om te zien hoe verwonderd jij was tijdens onze laatste bezoekje in Emmen aan tante Anita’s chocoladeatelier. Een lopende trilband met chocolade, gevulde pralines, chocoladebouwsels en natuurlijk ook lekker proeven, je raakte er niet over uitgepraat.

Jij bent al op kamp geweest in Het Molenbos en Het Netepaleis. Wat knap van jou dat je dat durft. Ik moet toegeven dat ikzelf op die leeftijd nog geen ervaring had met kampjes, maar dat waren andere tijden. Al deze momenten zijn weeral een meerwaarde om te ontdekken en bij te leren. Af en toe eens vanonder die vleugels van mama komen doet je best deugd. Jij gaat ook bijna elke schooldag naar de voor- en de naopvang en hoewel ik me daar in het begin een beetje lastig over voelde, valt dat allemaal best mee daar.

Op school zit je nu in een kleiner klasje en daar ben ik wel blij mee. Nu heb je eindelijk één juf in plaats van drie wisselende. Jij houdt vaak de andere kindjes in de gaten en dat doe je met de nodige aandacht. Jij weet heel goed welke kindjes mooi spelen en wanneer sommige kindjes “afpakkertjes” zijn. Jij bent natuurlijk altijd een “flink” kindje. 😉 Wat ik wel grappig vind is wanneer je papa (ja, het is meestal papa die het te verduren krijgt) beveelt om tegen de muur te gaan staan of hem vertelt “dat hij moet gaan spelen” als hij iets zegt wat jou niet zint. Dat doe je bij Nilske ook.

“Maar nee”… is vaak het begin van jouw betoog waarom het bijvoorbeeld wel waar is dat er kindjes van de klas in ons huis iets hebben verstopt. De waarvan en de waarom-vragen vliegen dezer dagen rond onze oren. “Waarvan wordt het gordijn gemaakt? Waarom hebben jullie geen schoorsteen? Waarom is de poes van oma gestorven? Wanneer staat het klokje op nummer 4? Waarom doe jij dat zo mama? Dat Waarommen is een werkwoord geworden dat je de hele dag door doet. Ook een belangrijke zijn de wie-vragen: “Wie komt mij halen van school?” en de wanneer vragen: “Wanneer gaan we naar oma en opa? Wanneer gaan we naar moeke en vake?” Ik begrijp dat jij ten allen tijde wil weten waar je aan toe bent en als je het weet dan is het vaak goed zo.

Met kleine broer samen spelen gaat niet altijd zonder slag of stoot. Nilske doet nog vaak heel onvoorspelbare, gekke babydingen en jullie willen dikwijls hetzelfde speelgoed. Mama houdt vaak haar hart vast maar smelt ook als ze jullie twee bezig ziet.

Tegenwoordig heb jij het heel hard voor Het Bouwteam op tv en uiteraard ook de Hoe maken ze …? – filmpjes van Het Klokhuis. Juf Roos kan er nog mee door, maar dat is eerder voor baby Nils. “Huis Gemaakt”, het verbouwprogramma met Dina Tersago op VTM waarbij negen koppels strijden om een huis vind je super interessant en ontspannend. Ik ben heel benieuwd of je die bouwfascinatie naar later gaat doortrekken. Wij zitten hier thuis al meer dan vier jaar in de verbouwingswerken, dus zo vreemd is dat ook weer niet. Jij hebt al wat getuig zien passeren hier. Voorlopig dus nog steeds geen dino’s voor jou. Nee, laat de waterleidingen, elektriciteitdraden en de slijpschijven maar komen. Jij kent al megaveel bouwtermen. Toon de Bouwer in the house. “Kunnen we het maken? Nou en of!” 😉

Jij houdt veel van buiten zijn en van tuinieren. De plantjes moeten genoeg water krijgen, jij helpt graag met snoeien, bollen planten en je vindt het heerlijk om te schuppen. Dat gaat wat geven volgend jaar, wanneer wij onze tuin willen aanpakken na de grote binnenwerken.

De klok spreekt tot jouw verbeelding. Je hebt een boekje met een wijzerplaatje en dat is één van de tegenwoordige toppers die het nachtkastje haalt. “Mama, wanneer kom je mij halen? – Als het klokje op nummer vier staat. – Wanneer staat het klokje op nummertje vier?” Wanneer kinderen de tijd op de klok effectief kunnen lezen, dat is toch één van de magische momenten die het leven zoveel gemakkerlijker maken he. Ik kijk er wel stiekem naar uit wanneer jij meer tijdsbesef hebt.

Je bent ook een echt zangertje geworden. We kunnen om de haverklap genieten van het weeklied dat je leerde op school en de Paashaas met zijn mand van Het Netepaleis. Het ritmische “Jasjes aan, schoentjes aan, het is tijd om naar (vrij in te vullen) te gaan” weerklinkt vaak vrolijk op de achterbank. “Het klein stationneke” en “zo gaat de molen” blijven topliedjes.

Jij bent zo lief en compatieus. Je geeft ons duizend knuffels in allerlei soorten: trouwknuffels, knijpknuffels, kusknuffels, … Dat is echt genieten. Weet dat je altijd bij ons terecht kan en dat je ons altijd mag blijven knuffelen als je je daar goed bij voelt lieve jongen. Zolang jij er van kunt genieten geven we je met heel ons hart een hele hoop lieve knuffels terug.

Naar deze verjaardag wordt al heel lang uitgekeken. Wie er gaan komen vind je het allerbelangrijkste. Jij hebt ons al verschillende keren verteld welke mensen er zeker moeten bij zijn. Over de cadeautjes ben je eigenlijk niet zo veel bezig. We gaan soms samen naar de boekhandel of naar de speelgoedwinkel (mama vindt dat ook keileuk haha) of we kijken in foldertjes om jouw lijstje te maken. Dit is wel een goeie tip. Wanneer jij iets leuk vindt, dan trekken wij daar een foto van met de woorden “dat is voor op jouw lijstje”. We delen het lijstje met de foto’s ook online met onze familie. Op die manier ben jij weeral gerust (ook al krijg je dat dan niet) en dan blijft het leuke en spannende “verlangen naar” wat toch ook bij een verjaardag hoort intact.

Maar wees maar zeker dat we jou goed gaan vieren lieve jongen. Het is feest omdat wij blij en dankbaar zijn dat we jouw mama en papa mogen zijn. We vieren omdat je al zo’n flink kereltje bent geworden.

Tokje, Tokkie, Toneman, schattebol, knuffelman, lentekindje, wij houden zielsveel van jou lieverd!

Dikke trouwkus van papa en mama