Mama op de loop

Zwoegen en genieten

Al meer dan tien jaar ben ik helemaal verknocht aan lopen. Het allerliefst loop ik zonder muziek. Er is overal al zoveel kabaal en drukte op de speelplaats en in de klas dat ik er geen nood aan heb.

Lopen is mijn rustmoment: het hoofd even helemaal leeg maken en gaan. Tijden of afstanden zijn van ondergeschikt belang, want dan is het gevoel van vrijheid des te groter. Even stoppen om van de omgeving te genieten… moet kunnen. Vroeger was dat wel wat anders en ging ik te vaak over mijn limieten, maar na een hardnekkige scheenbeenvliesontsteking weet ik wel beter. 

Met de bolle buik

Bij ons Toontje heb ik het geluk gehad dat ik kon genieten van een fantastische zwangerschap. Met mijn bolle buik ben ik kunnen blijven lopen-joggen-waggelen tot ik 7,5 maanden ver was. Dat had ik op voorhand niet durven dromen. Daarna heb ik heel veel gewandeld. Ik weet dat het niet aan iedereen gegeven is, dus ik prijs mezelf gelukkig.

Realitycheck: bye, bye, conditie!

Tijdens mijn herstel na de bevalling keek ik al heel hard uit naar mijn eerste echte looprondje. Toen ik van de gynaecoloog groen licht kreeg, was ik niet te stoppen en verheugde ik me al op een heerlijk toertje langs de hei.

Even een realitycheck: Toen ik al vijf maanden zwanger was liep ik nog met gemak meer dan een uur. Waar was ook alweer die conditie? Mijn eerste looprondje duurde hooguit een kwartiertje. Ik ben daarna rustig terug begonnen in combinatie met wandelen. 

Hup met de baby

Na een paar keer alleen proberen nam ik graag eens ons Toontje mee. Dit was ik op voorhand al van plan en we hadden er rekening mee gehouden toen we ons babyvervoer aanschaften: een driewieler die heel wendbaar is en een fietskar die je kan ombouwen tot “racemachine”. 

Ik zorgde ervoor dat Toontje flink gedronken had zodat hij met een gevuld maagje mee op pad kon. Dat probeerde ik zo’n drie keer per week te doen tijdens mijn bevallingsverlof. Meestal verliepen die looptochtjes heel gemoedelijk. Toen Toontje minder tevreden werd in de draagwieg en beter kon zitten, ben ik met de buggy beginnen joggen. In het ideale geval viel hij heerlijk in slaap of bestudeerde hij de omgeving. Er waren ook keren bij dat ik precies beter een ander moment had gekozen omdat onze kleine man niet akkoord was met de gang van zaken.

Nu ik terug werk is woensdagnamiddag ons vast momentje om die sportschoenen nog eens van onder het stof te halen. Ik heb er zelfs een vast agendapuntje van gemaakt, zodat ik het er zeker van komt. Soms loop ik in het weekend alleen, maar ik neem even graag ons Toontje mee.

Enkele tips voor ouders die ook graag blijven sporten:

• Leg de lat niet te hoog. Luister naar je lichaam en probeer ervan te genieten om buiten actief bezig te zijn. Als je eventjes moet stappen, so be it. De gezonde buitenlucht kan wonderen doen.
• Misschien is het voor jou niet zo aangenaam om direct je baby mee te nemen. Het kan ook fijn zijn dat je ergens een rondje gaat lopen terwijl je partner even een wandelingetje maakt met je kleintje. Je kan elkaar ook afwisselen.
• Controleer eerst je schoenen of ze nog voldoende dempen. Dat was bij mij niet het geval en blessures wil je absoluut vermijden.
• In een kinderwagen kan je makkelijk een drinkbus kwijt. Lekker handig bij warm weer.
• Zorg eerst en vooral dat het lopen met je baby veilig kan gebeuren. Op het heetste moment van de dag vertrekken is niet zo’n goed plan. 
• Zorg voor een extra veiligheidsverbinding tussen jou en de kinderwagen. Op die manier kan de kinderwagen niet zomaar wegbollen.

Misschien kom je helemaal niet aan lopen toe of ben je niet in the mood voor een rondje. Weet dat het omkleden en de meters naar de deur vaak het lastigste zijn. 😉

Veel sportieve groetjes, Annelies x

Hebben jullie nog goeie tips of ideetjes voor sporten die je met je kindje kan doen? Shoot!